Będąc młodą dziewczyną, marzyłam o tym, by zostać wybitnym chirurgiem. Chciałam pomagać ludziom pozbywać się chorób, a może nawet ratować im życie. Nie pamiętam już, co dokładnie było mojąnspiracją, ale już w szkole czułam, że medycyna to coś więcej niż zwykły zawód – to moja życiowa misja. Zaraz po szkole poszłam na pielęgniarstwo, pragnąc zdobywać wiedzę i doświadczenie w bezpośredniej pracy z pacjentami. W czasie nauki odkryłam, jak fascynujący jest ludzki organizm. Z zapałem zagłębiałam się w anatomię, fizjologię i studiowałam objawy różnych schorzeń, próbując zrozumieć każdy układ i każdą komórkę. Próbowałam też zdiagnozować własną, zagadkową dolegliwość i znaleźć jej powody. W tamtych czasach chorowałam, byłam blada, słaba, ciągle kręciło mi się w głowie i pociłam się bardzo obficie, co było strasznie uciążliwe i krępujące. Badania diagnostyczne nic nie wykazywały, a moje dokuczliwe objawy lekarze bagatelizowali. Najczęściej słyszałam, że to przejdzie, taka jest moja młodzieńcza uroda, albo, że to po prostu przewrażliwienie. Pani endokrynolog zasugerowała nawet mojej mamie, że może zmyślam, bo nie chce mi się chodzić do szkoły i że warto skonsultować się z psychiatrą! Taka opinia była niedorzeczna i bardzo dla mnie krzywdząca. Na tym skończyły się moje wizyty u lekarzy, podczas gdy mój stan zdrowia nie uległ poprawie.

Moje chronicznie złe samopoczucie, częste zawroty głowy zmuszające do regularnych przerw na odpoczynek, a także omdlenia w dusznych, zamkniętych pomieszczeniach, uniemożliwiały mi kontynuację nauki i realizację marzeń o karierze chirurga. Tego typu dolegliwości zdrowotne były nie do pogodzenia z wymaganiami pracy na sali operacyjnej, gdzie konieczna jest pełna koncentracja oraz wytrzymałość fizyczna i psychiczna.

Patrząc z perspektywy mojej obecnej wiedzy nie mogę uwierzyć, że nikt nie rozpoznał wówczas objawów choroby tarczycy. Miałam bardzo wyraźne objawy, charakterystyczne dla nadczynności tarczycy, które jednak zostały całkowicie zignorowane przez lekarza. Ufano tylko wynikom badań, które wtedy niczego nie wykazywały.

Dziś, w epoce zaawansowanych technologii medycznych, lekarze wydają się nadmiernie polegać na wynikach badań laboratoryjnych i pomiarach z urządzeń diagnostycznych. Tymczasem jeszcze 100 -150 lat temu, gdy takie narzędzia jeszcze nie istniały, w znacznie większym stopniu polegano na obserwacji pacjenta i uważnym wsłuchiwaniu się w sygnały wysyłane przez jego ciało. Medycyna sprzed ery zaawansowanej diagnostyki zwracała baczną uwagę na kolor cery i śluzówek, parametry tętna, zapach potu, wygląd języka, sposób oddychania, postawę ciała, a nade wszystko, na dokładny opis subiektywnych dolegliwości zgłaszanych przez samego chorego.

Niestety, w XXI wieku, we współczesnym świecie medycznym odczucia pacjenta wydają się często całkowicie ignorowane na rzecz wyników testów i badań. Moje własne doświadczenia z lekarzami bagatelizującymi moje objawy, były pierwszym, ale nie ostatnim rozczarowaniem do podejścia konwencjonalnej medycyny, do znaków wysyłanych przez ciało człowieka.

 Metale ciężkie to grupa substancji, które mogą poważnie zagrażać naszemu zdrowiu. Są one tak ważne, że postanowiłam poświęcić im cały rozdział. Dlaczego? Bo są bardzo toksyczne, znajdują się wszędzie wokół nas, a jednocześnie obecna służba zdrowia często lekceważy związane z nimi zagrożenia. W tym rozdziale przyjrzymy się bliżej najbardziej powszechnym metalom ciężkim, takim jak ołów, rtęć, kadm, nikiel czy arsen. To właśnie te pierwiastki najczęściej spotykamy w naszym codziennym życiu. Dowiesz się o sposobach diagnostyki poziomu tych szkodliwych pierwiastków w ciele, w tym badaniach ratujących życie…
… Chelatacja – naturalny mechanizm oczyszczający organizmu

Słowo „chelatacja” pochodzi od greckiego „chele”, oznaczającego kleszcze. Chelatacja to proces, w którym cząsteczki substancji są w pewien sposób „zakleszczane” przez inną substancję. Takie wychwytywanie trujących związków, pomaga skutecznie usunąć je z naszego ciała. Organizm człowieka posiada naturalne mechanizmy chelatacji substancji toksycznych, w tym metali ciężkich. Obejmują one szereg procesów zachodzących na poziomie komórkowym, tkankowym i narządowym. Do takich mechanizmów należą produkcja glutationu, metioniny, selenometioniny, cysteiny lub też paraoksonazy. Nasza dieta ma zasadnicze znaczenie w procesie produkcji tych substancji, dostarczając zarówno składniki budulcowe, jak i stymulujące.

Glutation jest jednym z najważniejszych antyoksydantów obecnych w organizmie człowieka. Pełni istotną rolę w ochronie komórek przed uszkodzeniem spowodowanym przez wolne rodniki, które powstają w wyniku procesów metabolicznych i wpływu czynników środowiskowych. Bez glutationu nasze komórki nie mogłyby funkcjonować i dlatego jest on w organizmie produkowany nieustannie.

Przy intensywnym obciążeniu składnikami chemicznymi oraz wolnymi rodnikami zaczyna jednak brakować glutationu. Dlatego uzupełnienie jego poziomu znacząco poprawia stan zdrowia.

Glutation można dostarczać w formie suplementu diety, jednak jego przyswajalność w takiej postaci jest znikoma. Ponieważ składa się on z trzech aminokwasów: cysteiny, glicyny i kwasu glutaminowego, znacznie skuteczniejsze jest regularne dostarczanie tych składników z dietą. Źródłem cysteiny oraz metioniny, z której cysteina powstaje, są takie produkty jak: brokuły, cebula, czosnek, awokado, szparagi, mięso i podroby.

Pochodną cysteiny, czyli siarkowego aminokwasu, jest N-acetylocysteina (NAC). Działa ona jako prekursor glutationu, zwiększając jego poziom w organizmie. NAC pomaga usunąć ołów, kadm, aluminium i arsen.

Wytwarzaniu glutationu sprzyja obecność witaminy C, która dodatkowo uzupełnia jego działanie antyoksydacyjne. Z drugiej strony, aktywność samej witaminy C jest zależna od glutationu, który ją aktywuje. Można powiedzieć, że te składniki wspierają się nawzajem.

Ważne! Takich przykładów synergicznego działania różnych substancji w przyrodzie jest wiele. To między innymi dlatego stosowanie witamin i minerałów w formie wyprodukowanego suplementu nigdy w stu procentach nie zastąpi prozdrowotnego wpływu spożywanych warzyw, owoców, jagód i ziół, będących naturalną fabryką licznych składników aktywnych.

Szczegółowe opracowanie ukazuje, jak skutecznie wspierać główny organ detoksykacyjny organizmu – wątrobę. Od identyfikacji czynników szkodliwych, przez naturalne metody oczyszczania, aż po sprawdzone klasztorne receptury – znajdziesz tu kompleksowe podejście do jej regeneracji. Poznasz nie tylko leczniczą moc ziół i suplementów wspomagających pracę wątroby, lecz także zaskakujące techniki wspierające jej odnowę, takie jak lewatywy kawowe czy praktyki oddechowe.

Proces oczyszczania i regeneracji wątroby obejmuje kilka kluczowych elementów. Przede wszystkim istotne jest wyeliminowanie lub maksymalne ograniczenie czynników ją uszkadzających. W przypadku wirusowego zapalenia wątroby lub innych poważnych schorzeń niezbędne jest leczenie pod nadzorem specjalisty.

Usprawnienie produkcji i wydalania żółci – procesu wpływającego nie tylko na funkcjonowanie wątroby, ale i całego układu pokarmowego – leży w zasięgu każdego z nas. Ograniczenie substancji toksycznych obciążających wątrobę można osiągnąć poprzez rezygnację z używek, niezdrowej żywności oraz nieuzasadnionego stosowania leków.

Skupmy się teraz na każdym z tych aspektów – krok po kroku przyjrzymy się naturalnym metodom wspierania wątroby, sprawdzonym recepturom oraz praktykom, które pomagają przywrócić jej pełnię sił.

Kuracja z czarnej rzepy na oczyszczanie pęcherzyka żółciowego

Czarna rzepa od dawnych czasów była używana w kuchni i stosowana w medycynie naturalnej. Ceniona tak samo jak czosnek lub cebula i uważana za remedium na wiele dolegliwości. Ma bardzo mocny pozytywny wpływ na cały organizm, poleca się ją do oczyszczania wielu narządów i układów. Dla wspomagania pracy układu pokarmowego, warto ją spożywać regularnie w postaci surówki lub jako dodatek do sałatek. Natomiast w celach terapeutycznych przyrządza się z niej soki i syropy. Liczne kurację z rzepą polecane są na stawy, kaszel lub do usuwania zalegającej flegmy.

Skuteczny przepis na oczyszczanie pęcherzyka żółciowego ze złogów

Jednym ze sposobów stosowanych w medycynie naturalnej do oczyszczania pęcherzyka żółciowego ze złogów jest kuracja z wykorzystaniem czarnej rzepy, przeprowadzana według określonego schematu. Do przeprowadzenia pełnej kuracji potrzebne są 10 kg czarnej rzepy oraz 300 g naturalnego miodu.

Rzepę trzeba dokładnie umyć i zdezynfekować, nie obierając ze skórki. Do dezynfekcji można zastosować sodę oczyszczoną, ozonowanie lub namaczanie na 10-15 minut w nadmanganianie potasu. Następnie przepuścić przez wolnoobrotową wyciskarkę do soków. Sok przelać do szklanych butelek i trzymać w lodówce. Będzie on potrzebny do pierwszego etapu kuracji. Pulpę, która zostanie po wyciśnięciu soku zalać miodem, dokładnie wymieszać i odstawić w szklanym, ceramicznym, emaliowanym lub stalowym pojemniku, w ciemnym ciepłym miejscu do fermentowania. Pojemnik trzeba przykryć kilka warstwową gazą, a zawartość mieszać drewnianą łyżką raz na kilka dni. Sfermentowaną pulpę trzeba będzie stosować w drugim etapie oczyszczania.

Pasożyty to organizmy, które żyją kosztem innych organizmów, czerpiąc z tego korzyści. Mogą one wywoływać różnego rodzaju choroby, osłabiać organizm gospodarza, a nawet prowadzić do jego śmierci. Znanych jest około 300 gatunków pasożytów, które mogą zamieszkiwać ciało człowieka. Można je znaleźć w układzie pokarmowym, krwi, tkankach miękkich, narządach wewnętrznych czy na skórze. Pamiętam podręcznik do parazytologii dla pielęgniarek, w którym opisywano wyniki badań profesora K.I. Skriabina dotyczące zachorowalności społeczeństwa na różne choroby pasożytnicze. Statystyki były przerażające. Sugerowano, że około 80% osób ma infekcje pasożytnicze, co tłumaczyło ogromną liczbę dolegliwości, często trudnych do zdiagnozowania i leczenia. Największym zaskoczeniem była dla mnie informacja, że statystyka ta dotyczyła krajów rozwiniętych. Później, pracując jako pielęgniarka w przychodni, przekonałam się o słuszności stwierdzeń profesora Skriabina, analizując wyniki moich pacjentów. Często pasożyty wykrywano u osób, które nie zgłaszały żadnych objawów i nie wiedziały o istnieniu intruzów w swoim organizmie. Trzeba przyznać, że w tamtych czasach, a były to lata 80. XX wieku, bezpłatne badania profilaktyczne, w tym na pasożyty, były na porządku dziennym, a dla niektórych zawodów wręcz obowiązkowe. Szkoda, że w obecnej chwili nie ma już takich praktyk, które naprawdę skutecznie zapobiegały powstawaniu poważnych dolegliwości.

Według danych Światowej Organizacji Zdrowia w ciągu ostatnich 10 lat różnymi pasożytami zaraziło się ponad 4,5 miliarda ludzi.  W Europie doświadczyła tego co trzecia osoba, a w USA aż 85-95% społeczeństwa. Pasożyty są przyczyną 14 milionów zgonów na świecie w ciągu roku, co stanowi 25% ogólnego wskaźnika śmiertelności. Te dane są oficjalnie dostępne, tylko nie są nagłaśniane. Szkoda, że oficjalna medycyna często nie uwzględnia tych statystyk i ignoruje wszechobecny problem. Oczywiście są też lekarze o otwartych umysłach, którzy nie kierują się w swojej praktyce wyłącznie odgórnymi wytycznymi…

Pasożyty w wątrobie i drogach żółciowych

W przypadku pasożytów, takich jak przywry, które lokują się w wątrobie lub drogach żółciowych, kluczowe jest wspomaganie wydzielania żółci. W tym celu warto sięgnąć po zioła i zabiegi stymulujące ten proces, takie jak oczyszczanie wątroby przy pomocy oleju, soku z cytryny lub wody mineralnej. Szczególnie istotne jest regularne picie ciepłej wody, która pomaga rozluźnić zwieracz Oddiego, miejsce, gdzie do dwunastnicy uchodzą przewody trzustkowy i żółciowy, odpowiadające za transport soków trawiennych i żółci. Dodatkowym wsparciem mogą być lewatywy z kawą, które znacząco usprawniają krążenie w obrębie wątroby.

Pasożyty jelitowe

Gdy mamy do czynienia z pasożytami atakującymi jelita, priorytetem staje się normalizacja pasażu jelitowego, która warunkuje skuteczność stosowanej terapii. Ogromną rolę odgrywa tu zdrowa flora jelitowa, którą należy wspierać, sięgając po produkty fermentowane, bogate w pożyteczne bakterie. Warto pamiętać, że niektóre pasożyty, takie jak nicienie, żyjąc w jelitach żywiciela, pobierają wodę i rozpuszczone w niej składniki odżywcze przez całą powierzchnię ciała. W ich zwalczaniu pomocna może okazać się głodówka, która pozbawi pasożyty pokarmu i osłabi je.

Nie wszystkie pasożyty reagują jednak na te same bodźce. Niektóre, jak te odżywiające się krwią, mogą być niewrażliwe na głodówkę. Dlatego tak ważne jest, aby strategię oczyszczania dostosować do konkretnego rodzaju pasożyta, z którym mamy do czynienia.

Kora granatowca przeciw tasiemcowi

Kora drzewa granatowca stosuje się w medycynie marokańskiej, perskiej i ajurwedyjskiej. Ze względu na bogactwo polifenoli ma działanie przeciwzapalne, antynowotworowe i przeciwbakteryjne. Najbardziej jest znana ze skutecznego zwalczania pasożytów, szczególnie tasiemców. W tym celu trzeba przyrządzić odwar.

60g kory trzeba zalać zimną wodą w ilości siedemset pięćdziesiąt mililitrów a następnie podgrzewając na małym ogniu doprowadzić do wrzenia. Gotować na wolnym ogniu tak długo, aż płyn zredukuje się do 500 ml. Następnie przecedzić i wypić w trzech porcjach co 30 minut. Po wypiciu całości przyjąć  łyżkę oleju rycynowego. Kurację stosować przez 3 – 5 dni.

Środki ostrożności:

– kuracja jest przeznaczona tylko dla osób dorosłych;

– może wchodzić w interakcje z lekami przeciwzakrzepowymi.